3- دارچین

این ادویه نیز دارای مزایای بسیاری است. اما یکی از فواید اصلی آن کمک به تنظیم قند خون ماست. یک مرور ساختار یافته نشان می دهد که مصرف دارچین با کاهش آماری قابل توجهی در میزان قند خون ناشتا، کلسترول، ال دی ال (LDL) و تری گلیسیرید و افزایش میزان اچ دی ال (HDL) همراه است. با این حال، هیچ اثر معنا داری بر روی هموگلوبین A1C ندارد. یک مرور ساختار یافته دیگر نشان می دهد که دارچین، گلوکز خون ناشتا را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 یا پیش دیابت بهبود می بخشد. پروآنتوسیانیدین (يک عامل کراس لينک جهت ثبات بيشتر فيبرهای کلاژن) دارچین تأثیر مهمی بر روی محصولات پیشرفته گلیسایی (AGE ها) دارد که به افزایش استرس اکسیداتیو و التهاب کمک می کند.

دارچین همچنین به نظر می رسد که سیستم ایمنی را تعدیل می سازد. به همین جهت می تواند به افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی کمک کند. لنفوسیت های T تنظیم کننده کمک می کنند تا خود محدودی را سرکوب کنند. شواهدی نیز وجود دارد دال بر این که دارچین می تواند لنفوسیت های T تنظیم کننده را افزایش دهد. سلول های 17 تی کمکی که در بیماری های خود ایمنی افزایش می یابد را دارچین می تواند سرکوب کند. در مطالعه دیگری که به بررسی اثرات دارچین در مولتیپل اسکلروزیس (یا ام اس) پرداخته شده است، چگونگی افزایش لنفوسیت های T تنظیم کننده را حین افزایش سلول های 17 تی کمکی نشان می دهد. با این حال، لازم به ذکر است که یک مطالعه اخیر نشان داده است که دارچین سطح سرمی هورمون T3 را کاهش می دهد. با این حال، در نظر داشته باشید که این کار بر روی موش های نر انجام شده و این تنها یک مطالعه واحد است.

اچ پیلوری، یک باکتری است که می تواند یکی از عوامل بالقوه ی بیماری های خود ایمنی تیروئید باشد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد دارچین اثر مهار کننده بر اچ پیلوری دارد. یک مطالعه اخیر نیز حاکی از آن است که سینامالدئید، که عامل اصلی فعال دارچین است، اثر ضد التهابی بر التهاب معده ناشی از باکتری اچ پیلوری دارد.