پزشکان برای انجام عمل های زیبایی از چه داروها و مسکن هایی استفاده می کنند؟

طیف داروهای مورد استفاده قبل از عمل های زیبایی ، در طول عمل و بعد از عمل جراحی در بین بیماران مختلف بسیار متفاوت است.  زیرا داروهای خاصی که هر بیماری دریافت می کند براساس نوع عمل جراحی او ، بیهوشی و هرگونه مشکلات بهداشتی بیمار تعیین می شود.

داروها ی مورد استفاده قبل از عمل جراحی

قبل از هر عمل زیبایی و سایر عمل ها ، شما متخصص بیهوشی خود را ملاقات خواهید کرد. در این بازدید شما تمام مشکلات پزشکی و آلرژی خود را و همچنین هر گونه داروهایی که مصرف می کنید ، از جمله مکمل های گیاهی ،  ویتامین ها و حتی داروهای بدون نسخه مانند آسپرین را با او بررسی خواهید کرد.

علاوه بر این اگر مواد مخدر ، سیگار و یا نوشیدنی های الکلی مصرف می کنید حتماً به متخصص بیهوشی اطلاع دهید.  چرا که همه این مواد ممکن است با داروهای بیهوشی تداخل داشته باشد و بر روی درمان شما تأثیر بگذارد.

توجه داشته باشید که ترک سیگار قبل از جراحی بسیار مهم است.   زیرا خطر ابتلا به عوارض ریوی به ویژه پنومونی را پس از عمل جراحی کاهش می دهد.  همچنین اگر شما یا یکی از اعضا خانواده قبل از این به بیهوشی واکنش بدی داشته اید ، حتماً باید به متخصص بیهوشی اطلاع دهید.

یکی داروهایی که ممکن است قبل از جراحی زیبایی و  سایر عمل ها برای بیماران تجویز شود ، آنتی بیوتیک است که برای جلوگیری از عفونت در محل جراحی داده شود.  آنتی بیوتیک ها گروهی از داروهای مورد استفاده برای مبارزه با باکتری هستند و معمولاً به صورت خوراکی و یا به صورت تزریق داخل وریدی از طریق سرم به بیمار داده می شوند.

انتخاب آنتی بیوتیک بستگی به نوع عمل جراحی فرد دارد و هدف آن جلوگیری از عفونت در محل جراحی است.

داروها یی که بیمار در طول جراحی دریافت می کند

سه نوع بیهوشی مختلف وجود دارد :

• بی حسی موضعی : در این نوع بیهوشی بیمار بیدار است و داروی بی حسی به داخل پوست تزریق می شود تا درد را در یک محل خاص بدن بكشد یا مسدود كند.
• بی حسی منطقه ای : در این نوع بیهوشی بیمار بیدار است و داروی بی حسی در ناحیه اعصاب تزریق می شود تا بخشی از بدن را که تحت عمل جراحی قرار دارد بی حسی کند.
• بیهوشی عمومی : در این نوع بیهوشی بیمار خواب است و داروهای بیهوشی به منظور جلوگیری از احساس درد در منطقه تحت درمان به بیمار داده می شود.

بسیاری از عمل های زیبایی تحت بیهوشی موضعی انجام می شود. یک نمونه از داروها که اغلب برای بیهوش کردن بیماران از آن استفاده می شود پروپوفول است.

گاهی اوقات یک لوله تنفسی توسط متخصص بیهوشی به مجرای تنفسی بیمار وارد می شود تا دکتر مطمئن شود فرد در طول عمل جراحی نفس می کشد. علاوه بر این ، اگر داروی پارالیتیک همراه با یک داروی بیهوشی استفاده شود ، عضلات بدن بیمار را به طور عمیق ریلکس می کند و کار جراح اسان تر می شود.

باربیتورات ها و بنزودیازپین ها ، که معمولاً به عنوان داروهای ضعیف یا آرام بخش شناخته می شوند ، دو دسته از داروهای تجویزی هستند که برای افسردگی سیستم عصبی مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند.  آنها گاهی با داروهای بیهوشی برای آرام کردن بیمار قبل از عمل جراحی یا در طی بهبودی استفاده می شوند.

سه نمونه از بنزودیازپین هایی که گاهی برای آرام سازی از آنها استفاده می شوند عبارتند از :

• آتیوان (لورازپام)
• والیوم (دیازپام)
• Versed (میدازولام)

داروها یی که بیمار پس از عمل جراحی دریافت می کند

پس از انجام جراحی  ، بیمار به بخش ریکاوری منتقل می شود.  در آنجا پرستاران علائم حیاتی بیمار مانند ضربان قلب ، میزان تنفس و فشار خون را کنترل می کنند و میزان درد بیمار را پس از هشیاری کامل و بیدار شدن از بیهوشی بررسی می کنند.

اگر قرار شد که شب در بیمارستان بمانید ، شما را به بخش منتقل می کنند.  در آنجا پرستاران میزان ویتامین و همچنین میزان تولید ادرار و میزان مایعات داخل وریدی را به صورت مرتب کنترل می کنند.

جراحان همچنین ممکن است دستورالعمل خاصی برای مراقبت از محل جراحی داشته باشند. مانند نحوه مراقبت از زخم و کنترل علائم حیاتی بیمار در طول شبانه روز.

علاوه بر این دستورالعمل های پس از عمل ، داروهایی  تسکین دهنده درد و آنتی بیوتیک طبق دستور پزشک و به منظور کنترل و کاهش درد به بیمار داده می شود.

داروها ی ضد درد

داروهای ضد درد و یا داروهای مسکن برای کنترل درد بعد از جراحی استفاده می شود.  این داروها در انواع مختلفی در دسترس هستند و می توانند به روش های مختلفی از قبیل  تزریق وریدی ، تزریق عضلانی ، قرص ، شیاف و حتی پچ که در آن دارو از طریق پوست جذب می شود ، به بیماران داده شوند.

دوز دارو برای هر بیمار طبق نظر پزشک تعیین می شود و در بیماران مختلف متفاوت است.

داروهای کاهش درد که پس از عمل جراحی به بیماران داده می شوند شامل دورامورف (مورفین) و دیلائودید (هیدرومورفون) هستند که از داروهای مخدر می باشند.

پس از ترخیص از بیمارستان برای بیمار داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا هیدروکودون  تجویز خواهد شد.

سایر داروهای کاهش درد پس از جراحی که ممکن است پزشک برای شما تجویز کند شامل موارد زیر می باشد :

• اولترام (ترامادول) ،
• NSAID ها به عنوان مثال  ایبوپروفن  ،
• تیلنول (استامینوفن) ،

داروها ی ضد انعقاد خون

یکی دیگر از داروهای بسیار مهم که اغلب پس از جراحی داده می شود ، داروهای ضد انعقاد خون است که مانع از تشکیل لخته خونی می شود.  مصرف این دارو بسیار اهمیت دارد. زیرا یکی از خطرات جراحی لخته شدن خون به ویژه ترومبوز ورید عمقی است که اغلب در پاها رخ می دهد.

برای جلوگیری از ایجاد لخته های خون و ایجاد عوارض آن مانند سکته مغزی یا آمبولی ریوی (وجود لخته خون در ریه) داروهای ضد انعقاد از طریق تزریق وریدی یا عضلانی و یا به صورت قرص به بیمار داده می شود.

نمونه هایی از داروهای ضد انعقاد عبارتند از:

• آرگاتروبان ،
• کومادین (وارفارین) ،
• هپارین ،
• لاونوکس (انوکساپارین).

داروها ی کاهش دهنده علائم  

در نهایت پزشک شما ممکن است به منظور کاهش هر گونه ناراحتی که ممکن است پس از  عمل جراحی بروز کند داروهایی برای بیمار تجویز کند.  پس از عمل علائمی از قبیل تهوع و یبوست به علت استفاده از داروهای مخدر رایج است. داروهای کاهش دهنده این علائم عبارتند از :

• تركیبات آنتی اسید مانند Pepcid Blocker H-2 فاموتیدین ،
• نرم کننده ها و ملین ها مانند Peri-Colace (docusate sodium / sennosides)  T
• داروهای ضد تهوع مانند Zofran (Ondansetron) .

این یک واقعیت انکارناپذیر است که داروها باعث می شود که روش های جراحی قابل تحمل تر، بهبود سریع تر و درد کمتر  باشد.  البته این بدان معنا نیست که داروها می توانند از همه چیز مراقبت کنند ، بلکه داروها تنها می توانند به ریکاوری سریع تر و کاهش بیشتر درد کمک کنند.

بیمارانی که بعد از عمل جراحی به دستور پزشک توجه کرده و در موقع لازم از تخت بیرون می آیند و راه می روند ، این شانس را دارند که به ذات الریه مبتلا نشوند.  بیماری که به طور فعال در توانبخشی پس از عمل شرکت می کند ، اغلب قوی تر می شود و بازگشت او به فعالیت های عادی سریع تر از سایر بیماران است.

محقق و مترجم : مینو شفیعی minoo shafie