چه زمانی اختلال پرخوری افراطی رخ می دهد؟

اختلال پرخوری افراطی چیست؟

اختلال پرخوری افراطی یا Binge eating disorder (BED) به معنای خوردن بیش از حد گاه به گاه نیست. بسیاری از افراد در برهه ای از زمان بسیار بیشتر از حد همیشگی غذا می خورند. چه کسی را سراغ دارید که در مهمانی های سال جدید از فرط سیری دل درد نگیرد؟ اما افردی که به این نوع اختلال خوردن مبتلا هستند، دست کم یک بار در هفته با وجود احساس سیری، باز هم غذا می خوردند. این دوره ممکن است بیش از 3 ماه طول بکشد. این گونه افراد، از غذا به عنوان تنها راه مقابله با احساسات منفی خود استفاده می کنند. در نتیجه گاهی احساس می کنند که میزان غذا خوردن آنها تحت کنترل نیست. افراد مبتلا به این اختلال، به صورت تمام وقت به غذا فکر می کنند و پس از خوردن غذا نیز احساس گناه یا افسردگی می کنند.

احساس نارحتی بعد از خوردن

افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی احساس می کنند که نمی توانند مقدار مصرف غذای خود را کنترل کنند و حتی قادر به حس آن چه می خورند هم نیستند. آن ها اغلب به تنهایی غذا می خورند و تا زمانی که احساس حالت تهوع نکنند، دست از غذا نمی کشند. این گونه افراد معمولا پس از خوردن افراطی دست خوش احساساتی چون گناه، خجالت، پشیمانی، انزجار یا غم و اندوه می شوند. افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی ممکن است نسبت به رفتارشان احساس خجالت کنند، به همین خاطر در بیشتر موارد برای پنهان کردن این موضوع از خانواده و دوستان خود، برای صرف غذا به تنهایی به بیرون می روند.

اختلال پرخوری افراطی با پرخوری عصبی تفاوت دارد

اگر چه برخی از نشانه ها در هر دو مشترک است، اما پرخوری عصبی یا بولیمیا و اختلال پرخوری افراطی با یکدیگر یکسان نیستند. افراد مبتلا به پرخوری عصبی هم به طور منظم بیش از حد غذا می خورند و همان احساسات منفی، مانند از دست دادن کنترل، خجالت یا گناه را نیز تجربه می کنند. اما تفاوت اساسی این دو اختلال خوردن در این است که افراد مبتلا به پرخوری عصبی پس خوردن، خود را به اصطلاح “تطهیر” می کنند. برای مثال، آن ها ممکن است خود را وادار به استفراغ کنند، ملین یا ادرار آور استفاده کنند، یا بیش از حد به ورزش بپردازند. اما تطهیر، بخشی از اختلال پرخوری افراطی محسوب نمی شود.

چه کسانی در معرض خطر هستند؟

بدون در نظر گرفتن نژاد، جنسیت، سن و وزن، هر فردی می تواند به اختلال پرخوری افراطی دچار شود. اعتقاد بر این است که این اختلال جزء شایع ترین اختلالات خوردن در ایالات متحده محسوب می شود. اگرچه بروز آن در زنان کمی بیشتر احتمال دارد، اما مردان نیز می توانند به این اختلال مبتلا شوند. بیش از 6 میلیون آمریکایی (2٪ مردان و 3.5٪ زنان) این وضعیت را در برهه ای از زندگی خود تجربه می کنند. در مردان، این اختلال بیشتر احتمال دارد در میانسالی بروز پیدا کند. در بین نوجوانان، 1.6٪ مبتلا به اختلال خوردن هستند. این آمارها مربوط به ایالات متحده می باشد.

آیا اختلال پرخوری افراطی بر وزن تاثیر می گذارد؟

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی با وزن خود نیز در جدل هستند. در بین افراد مبتلا به این اختلال، حدود دو سوم چاق مفرط هستند. یک مطالعه نشان می دهد که 30٪ از افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند، ممکن است به این اختلال مبتلا باشند. افرادی که دارای اضافه وزن یا مبتلا به چاقی مفرط هستند نیز در معرض خطر ابتلا به مشکلات مربوط به سلامتی مانند بیماری های قلبی، فشار خون بالا و دیابت نوع 2 قرار دارند.

این اختلال مربوط به سلامت روان است

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی در معرض اختلالات عاطفی و روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد هستند. آنها ممکن است احساس پریشانی کنند، مشکلات خواب داشته باشند، و با کمبود اعتماد به نفس یا احساس شرم نسبت به بدن خود دست و پنجه نرم کنند.

درباره پرخوری دوره ای چه می دانید؟

علل اختلال پرخوری افراطی چیست؟

کارشناسان به طور دقیق مطمئن نیستند که چه عاملی منجر به بروز اختلال پرخوری افراطی می گردد. ترکیبی از عوامل، از جمله ژن، فیزیولوژی و زمینه فرد ممکن است در بروز این اختلال دخیل باشد. رژیم گرفتن، خود می تواند منجر به بروز اختلال پرخوری افراطی شود. برخی از افراد ممکن است به برخی خصوصیات مواد غذایی مانند بو یا تصاویر غذا حساس باشند. این اختلال همچنین می تواند از اتفاقات استرس زای زندگی یا ضربه های روحی مانند مرگ یکی از عزیزان یا آزرده خاطر شدن نسبت به وزن باشد.

بازیابی امکان پذیر است

چنانچه تصور می کنید ممکن است به اختلال پرخوری افراطی مبتلا شده باشید، این خبر خوب را به شما می دهیم که می توانید با موفقیت آن را درمان کنید. اولین قدم، تشخیص است. برای انجام این کار، یک پزشک یا سایر متخصصان از شما یک معاینه فیزیکی به عمل می آورند و در خصوص عادات غذا خوردن، سلامت روان، تصورتان از بدن خود و احساسات تان نسبت به غذا سوالاتی می پرسند.

درمان: کمک به افکار، احساسات و تغذیه

مشورت کردن با یک روانپزشک یا یک مشاور، کلید اصلی درمان مشکلات روانی است. درمان رفتاری شناختی (CBT) با هدف تغییر الگوهای ذهنی منفی می تواند موجب درمان این اختلال شود. روان درمانی بین فردی (IPT) نیز به بررسی مشکلات رابطه ای که ممکن است با بروز این اختلال در ارتباط باشد، می پردازد. همچنین در خلال درمان اختلال پرخوری افراطی، مشورت با یک متخصص تغذیه جهت یادگیری عادات سالم غذا خوردن و یادداشت روزانه وعده های غذایی نیز می تواند بسیار کمک کننده باشد.

درمان دارویی اختلال پرخوری افراطی چیست؟

برخی از داروها، مانند داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج خاص که می توانند میل به غذا خوردن و پرخوری افراطی را کنترل کنند، ممکن است در افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی مفید باشند؛ به ویژه زمانی که در تعامل با یک مشاور باشند. هیچ دارویی به طور انحصاری جهت درمان این اختلال تایید نشده است، اما برخی از پزشکان این داروها را به صورت “آف لیبل” تجویز می کنند، به این معنا که به منظور هدفی خارج از آنچه که سازمان غذا و دارو تایید کرده است، استفاده می شود.

کاهش وزن و اختلال پرخوری افراطی

پرخوری افراطی می تواند منجر به افزایش وزن شده و کاهش آن را دشوار سازد. به عنوان بخشی از درمان این اختلال، افراد مبتلا ممکن است به کاهش وزن نیاز داشته باشند. برنامه های کاهش وزن سنتی ممکن است کمک کننده باشند، اما به برخی افراد، رژیم های سخت ارائه می شود. در خصوص این که آیا می توانید از یک برنامه تخصصی کاهش وزن برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی بهره مند شوید، با پزشک تان مشورت کنید.

پیشگیری

چنانچه در معرض خطر اختلال پرخوری افراطی هستید، می توانید نسبت به پیشگیری از آن اقدام کنید. نسبت به احساساتی مانند گناه، شرم، و تحریک برای غذا خوردن و یا داشتن عزت نفس پایین هوشیار باشید. اگر این گونه احساسات را تجربه می کنید، یا چنانچه این اختلال در خانواده شما رایج است، با یک پزشک یا یک درمانگر مشورت کنید.

برای اطلاعات بیشتر در خصوص این اختلال و روش های درمان آن می توانید به این صفحه مراجعه کنید.

شاد و سلامت باشید.

تحقیق و ترجمه: مینو زرفش

منبع خارجی برای مطالعه بیشتر