انواع ریزش مو در خانم ها (قسمت دوم)

ریزش مو به صورت گسترده و پخش

در این حالت همه پوست سر به صورت یک نواخت دچار ریزش مو شده است.این فرم طاسی در خانم ها بسیار شایع بوده و در

آن نه تنها تعداد موها کاهش یافته بلکه قطر هر تار مو نیز کم شده است.نظر به اینکه ریزش مو در این بیماری گسترده و پخش

است و منطقه دهنده مو نیز در پشت سر درگیر می باشد لذا این افراد کاندید خوبی برای پیوند موی طبیعی نبوده و انجام این

کار به صلاح آن ها نمی باشد.این فرم طاسی بر خلاف نوع قبلای ریزش مو در خانم ها دارای علل متنوعی به غیر از مسئله

وراثت می باشد و لذا ضروری است که شخص مبتلا مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته و نوع درمان وی نیز به دقت تعیین گردد.ذکر

این نکته ضروری است که فرق سر در همه انسان ها چه خانم چه آقا با گذشت زمان و پیر شدن بازتر شده و موهای تمامی

قسمت های سر نیز نازک تر و کمتر می گردند.این پدیده طبیعی بوده و دیده شده است که در سن 50 سالگی حدود نصف

خانم ها دارای درجاتی از کم پشتی و نازک شدن موها گردیده اند.این مسئله با شروع یائسگی به مراتب مشخص تر و شدیدتر

شده و حتی به دلیل افزایش نسبی میزان تستوسترون در زمان یائسگی تعداد موهای جلوی سر نیز مقداری کاهش می یابد

ولی همان طور که می دانید حتی در این موارد هم طاسی وسیع و کامل خیلی به ندرت در خانم ها مشاهده می گردد.

علل ریزش مو به صورت گسترده و پخش در خانم ها عبارتند از :

سن:همان طور که گفته شد اکثریت سالمندان نسبت به زمان جوانی دارای موهای کم تر و نازک تری هستند.

وراثت: در برخی اشخاص به صورت ارثی موهای همه قسمت های سر با افزایش سن کمتر می شوند.

اختلالات هورمونی به خصوص مشکلات تیروئید و سایر بیماری های هورمونی که موجب ترشح بیش از حد هورمون های مردانه می گردند.

داروها مانند قرص ضد حاملگی، داروهای ضد مالاریا، داروهای ضد تشنج، داروهای ضد پارکینسون،داروهای ضد تیروئیدی،

داروهای پایین آورنده چربی خون ، داروی ضد جوش غرور جوانی به نام ایزوترتینوین ،داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد

سرطان، داروهای اعصاب ،داروهای ضد نقرس، داروهای ضد التهاب مانند کورتون، مقادیر بالای ویتامین آ ، کوکائین.

استرس های روحی شدید که معمولا 2-3 ماه بعد باعث ریزش مو می شوند.به نظر می رسد که فولیکول های موی زنان در

برابر فشارهای عصبی آسیب پذیرتر از آقایان است و لذا مشکلات روحی بیشتر و سریع تر دچار ریزش گسترده موی سر می

گردند.

بیماری بدنی شدید از هر نوع به خصوص تب بالا و عفونت شدید که معمولا 2-3 ماه بعد باعث ریزش مو شده و موهای ریخته

شده متعاقب بهبودی کامل دوباره در می آیند.

زایمان که معمولا پس از آن تعداد زیادی از موها ریخته ولی غالبا همه آن ها مجددا رشد می کند.

بیماری های عمومی بدن که ماهیت مزمن و طول کشیده دارند مانند سل ،ایدز ،سرطان ها و …

آسیب مکرر مو در اثر رنگ مو، اکسیدان، صاف کننده های مو، سشوار، اتو مو، فرکردن و به طور کلی هر گونه دست کاری مو

به صورت طولانی و مرتب

مشکلات زنانه مانند تومورهای تخمدان

عمل های جراحی و بی هوشی عمومی

کم کردن وزن به صورت شدید و ناگهانی به خصوص با رژیم غذایی نامناسب و غلط

برخی بیماری های پوستی مانند اگزما و پسوریازیس در پوست سر موجب نازک شدن موها شده ولی اغلب با برطرف شدن

آن ها مشکل موها نیز برطرف می گردد

کم خونی ها مثل فقر آهن به خصوص در خانم هایی که گیاه خوار هستند.

در صورتی که خانمی دارای ریزش مو به صورت گسترده و پخش باشد و علائم زیر در وی دیده شود بایستس تست های

آزمایشگاهی لازم از طرف پزشک معالج برای ایشان درخواست شود زیرا این احتمال هست که میزان هورمون های طبیعی در

خون وی بالاتر از حد طبیعی باشد:

نامنظمی در عادات ماهیانه بخصوص اگر این مسئله به مدت طولانی اتفاق افتاده باشد، جوش غرور جوانی به صورت شدید و

همراه با کیست ،موهای زائد در صورت و بدن،وجود علائم وصفات مردانه مانند کلفت شدن صدا،نازایی،ترشح شیر از پستان ها .

برای تشخیص ریزش مو 2 آزمایش ساده وجود دارد که عبارتند از :

• تست کشیدن مو: در این تست یک دسته چندتایی از موها را به آرامی کشیده و آن تعدئاد از موها را که به اسانی جدامی شوند می شماریم.
• تراکم سنجی که در آن تعداد موها در هر سانتی متر مربع شمارش شده و سپس در صدی از موها که ضعیف و نازکشده و در حال ریزش هستند را محاسبه کرده و نتیج حاصله مورد ارزیابی قرار می گیرد.

  هدف اصلی از این معاینات یافتن علت واقعی ریزش مو در خانم هاست.با در نظر گرفتن نتایج حاصله از معاینه فرد معمولا

  یک سری ازمایشات مانند بررسی وضعیت آهن بدن، هورمون های زنانه و مردانه، وضعیت تیروئید و میزان کلسیم و روی

  خون از طرف پزشک درخواست و گاهی حتی نمونه برداری از پوست سر هم برای تعیین علت دقیق طاسی انجام شود.

  لازم به ذکر است که یافتن یک علت (به جز الوپسی اندروژنتیک زنانه) در خانم دارای طاسی دلیل این نمی شود که

  کاشت مو به درد ایشان نمی خورد بلکه در این موارد بایستی ابتدا آن بیماری تحت درمان قرار بگیرد و سپس در صورت نیاز

  کاشت موی طبیعی انجام شود.

  این فکر اشتباه است که صرفا به دلیل کم پشتی موها از اقداماتی نظیر رنگ کردن مو، استفاده از ژل و اسپری پرهیز

  کنیم با این تصور که این کارها برای موهای کم پشت و نازک ضرر دارند.کار درست و منطقی این است که تعداد انجام این

  اقدامات را کاهش دهیم ولی انجام به موقع ان ها نه تنها باعث خوش حالت شدن موها می گردد بله با کاهش استرس

  فرد می تواند در رشد بعدی موها هم مفید باشد.بایستی متذکر شد که استفاده از اکسیدان و موادی که موها را صاف

  می کنند اکیدا ممنوع هستند.کوتاه نگه داشتن موهای کم پشت و استفاده از مدل های موی کوتاه بسیار مفید است.در

  صورتی که می خواهید موهایتان را رنگ کنید توجه داشته باشید که کم پشتی موها با سایه های روشن تر رنگ مو کمتر

  نشان داده می شود و از این نظر رنگ موی روشن بهتر است.یکی از دلایل مهم کم پشتی مو در خانم ها کمبود آهن

  است و لذا پس از ارزیابی آهن بدن با تست های آزمایشگاهی و در صورت لزوم مصرف داروی مناسب البته فقط با تجویز

  پزشک استفاده از مواد غذایی سرشار از آهن مانند گوشت قرمز ،زرده تخم مرغ، میوه ها و سبزیجات تازه مانند کاهو

  ،کرفس، جعفری و اسفناج توصیه می گردند.جذب آهن موجود در اسفناج در حالت طبیعی چندان بالا نیست و بهتر است

  برای افزایش جذب آن را همراه با آبلیمو یا ماست مصرف کرد.مصرف ویتامین C نیز به بدن کمک می کند تا بتواند آهن

  بیشتری جذب نماید.اگر چه موی در حال رشد نیاز زیادی به پروتئین دارد ولی استفاده بیشتر از حد لزوم از مواد پروتئینی

  تاثیری در رشد بیشتر موها نداشته و لذا توصیه نمی شود.

محلول موضعی ماینوکسیدیل در مبتلایان به کم پشتی مو باعث بهبود شرایط موها شده و لذا توصیه می گردد و غلظت 2درصد

آن برای خانم ها کافی است.ماینوکسیدیل باعث توقف ریزش مو و مقداری ضخیم شدگی در موهای نازک گردیده و به طور کلی

مانند آقایان منطقه ورتکس پاسخ درمانی بهتری به آن می دهد.در حدود 5درصد از کسانی که از این محلول استفاده می کنند

دچار افزایش تعداد موهای صورت شده با اینکه فرد اظهار می دارد که دارو را دقیقا به موضع کم پشت استفاده کرده است.علت

این پدیده مشخص نشده است ولی این احتمال هست که دارو از طریق جریان خون به مناطق دیگر رسیده و یا اینکه اندکی از

دارو به بالش مالیده شده و در حین خواب با صورت شخص تماس پیدا کند.در هر حال این عارضه با تداوم مصرف محلول موضعی

معمولا در عرض یک سال کاهش پیدا کرده و اگر هم دارو قطع شود موهای زائد به وجود آمده بعدا از بین می روند.

قبلا برای درمان کم پشتی مو در خانم ها از استروژن استفاده می شد ولی در حال حاضر به دلیل تاثیر بیشتر محلول موضعی

ماینوکسیدیل و مشخص نبودن فایده استروژن در این زمینه استفاده از آن منسوخ شده است.هورمون درمانی برای بیماری های

دیگر می تواند بر موها تاثیر منفی یا مثبت داشته باشد.قرص سیپروترون استاید و اسپیرونولاتون نیز گاهی برای کم پشتی موها

در خانم ها استفاده می شوند.قرص فیناستراید که برای طاسی مردانه در آقایان استفاده می شود به هیچ عنوان در خانم ها

کاربردی نداشته و نباید مصرف شود.