تغذیه درمانی موثر در درمان بیماری لوپوس ( سل پوستی )

لوپوس بیماری سیستم ایمنی بدن است که می تواند قسمت های مختلفی از بدن را درگیر کند، از جمله پوست، مفاصل، قلب، ریه، خون، کلیه ها و مغز. واژه ” لوپوس” که در زبان لاتین به معنى گرگ است، در قرن هیجدهم براى توصیف تظاهرات پوستى گوناگون لوپوس بکار برده شد، به این علت که هاله قرمز رنگ روى گونه ها ظاهرى شبیه به محل گاز گرفتگى گرگ ایجاد می کند. علائم شایع این بیماران در دو تورم مفصلی است که بیشتر مفاصل کوچک درگیر می شوند. این دردها ممکن است مداوم و یا گذرا باشند. در کنار این دردها ضایعات پوستی در بیماران ایجاد می‌شود به این صورت که بیماران وقتی در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند، پوست صورتشان قرمز رنگ می‌شود و ضایعات شبیه بال پروانه ممکن است روی گونه‌ها و پل بینی ایجاد شود. زخم ‌هایی هم در دهان این بیماران ایجاد می‌شود، علاوه بر اینکه این بیماری همراه با ریزش مو هم هست. علایم این بیماری در افراد مختلف، به یک شکل نمی باشد و هر بیمار می تواند نوعی از بیماری را بروز دهد. ضمناً اینطور هم نیست که سیستم های مختلف بدن هم زمان درگیر شوند، بلکه به مرور درگیر می گردند. از علایم عمومی این بیماری می توان به ضعف، بی اشتهایی، کاهش وزن، و بی خوابی که می تواند به صورت مزمن و به حالت کوفتگی و خستگی باشد، اشاره کرد. این علایم می توانند مدتها قبل از اینکه این بیماری کسی را مبتلا کند، در شخص دیده شوند.

اگرچه مطالعات نشان می دهد حتی بیماری لوپوس نیز مانند بسیاری از بیماری های دیگر با تغذیه طبیعی قابل درمان میباشد، اما لطفاً توجه داشته باشید از آنجا که شرایط جسمی و روحی هر شخص با دیگری متفاوت است، لذا لازم است پیش از تغییر رژیم غذایی، ضمن تحقیق کافی، حتماً با یک فرد با تجربه و متخصص در امر درمان های طبیعی نیز مشورت نمود. در غیر این صورت عواقب احتمالی ناشی از اشتباهات، به عهده ی خود شخص خواهد بود.

مصرف غذاهایی که غنی از اسید چرب امگا 3 می‌باشند (مانند ماهی و بزرک)، در کاهش التهاب ناشی از لوپوس مؤثر است. علاوه بر این اسید چرب، بزرک حاوی آنتی‌اکسیدان نیز می‌باشد که در کاهش علایم مربوط به لوپوس بسیار مؤثر است. لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که با التهاب بافت پیوندی به ویژه در مفاصل همراه می ‌باشد.

سیستم ایمنی در این بیماری به جای حمایت از فرد، به بدن او حمله می‌نماید و علت ایجاد بیماری را تولید زیاد اینترفرون نوع یک ودیگر عوامل سایتوتوکسیک (سمی برای سلول‌ها) بیان می‌کنند.

علائم این بیماری شامل خستگی مفرط، درد و التهاب مفاصل، تب بدون علت، راش‌های (قرمزی‌های) پوستی، زخم‌هایی در دهان و اختلالات کبدی می ‌باشد.

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که روی همه ارگان‌ها اثر می‌گذارد. این وضعیت موجب اختلال در عملکرد کلیه‌ها می‌شود که نتیجه‌ی آن، دفع پروتئین می‌باشد.

استعمال داروهایی مانند پروکاینامید، هیدرالازین، متیل دوپا و کلرپرومازین موجب بروز علایمی شبیه به لوپوس می‌شوند.

در یک بررسی نشان داده شد که آلودگی محیط و فضولات صنعتی موجب افزایش خطر ابتلا به لوپوس می‌شود. همچنین قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش نور آفتاب، محرکی در بروز علایم پوستی این بیماری می‌ باشد.

در مطالعه‌ای که بر روی گروه کوچکی از بیماران انجام شد، افزودن روزانه 30 گرم دانه بزرک یا همان تخم کتان که دارای اسید چرب غیر اشباع می ‌باشد، موجب بهبود عملکرد کلیه در آن ‌ها گردید.

یک سری از مواد شیمیایی مانند هیدرازین و مواد رنگی موجود در غذا ها، مانند تترازین موجب افزایش خطر ایجاد لوپوس در افراد حساس به این بیماری، می‌شوند.

ریسک فاکتورهای این بیماری شامل سابقه خانوادگی این بیماری، قاعدگی نامنظم، شروع قاعدگی در 15 سالگی و یا دیرتر، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی و پایین بودن میزان آنتی‌اکسیدان‌ هایی مانند ویتامین‌های A و E در خون می‌ باشد.

تعدادی از داروها مانند کورتیکواستروئیدها، NSAID‌ها (داروهای مسکن غیر استروئیدی)، ایمنوساپریسنت‌ها (داروهای کاهش دهنده ایمنی) و ضد مالاریا ها که در درمان این بیماری به کار می‌روند، بر روی متابولیسم مواد مغذی در بدن اثر می‌گذارند.

تغذیه درمانی در لوپوس

تاکنون رژیم غذایی خاصی برای این بیماری شناخته نشده است و با توجه به شرایط هر فرد، یک رژیم غذایی برای او تجویز می‌شود.

این رژیم غذایی باید با توجه به عوارض بیماری بر روی فرد، تأثیر داروها بر روی ارگان‌های مختلف و متابولیسم مواد مغذی در بدن تجویز گردد.

نیاز به پروتئین به علت اختلال در عملکرد کلیه و نیز مصرف داروهای استروئیدی تغییر می‌کند.

میزان دریافت سدیم و مایعات نیز به دلایل گفته شده باید محدود گردد.

همچنین میزان نیاز به انرژی باید با توجه به وزن خشک تعیین شود. دریافت انرژی باید به گونه‌ای باشد که وزن نرمال حفظ گردد. محدودیت انرژی، پروتئین و چربی می‌تواند موجب کاهش قابل توجه در عملکرد کلیه و دفع پروتئین زیاد از ادرار گردد.

در مطالعه‌ای که بر روی گروه کوچکی از بیماران انجام شد، افزودن روزانه 30 گرم دانه بزرک یا همان تخم کتان که دارای اسید چرب غیر اشباع می‌باشد، موجب بهبود عملکرد کلیه در آن ‌ها گردید.

تعدادی از محققان اسپانیایی، بیان کرده‌اند که افراد مبتلا به لوپوس، دارای آلرژی غذایی بیشتری نسبت به سایر افراد می‌باشند. اکثر مطالعات نشان داده‌اند که مصرف گوشت گاو و لبنیات موجب عکس‌العمل‌های آلرژیک در افراد مبتلا به لوپوس شده است. شیر گاو دارای پروتئین کازئین می‌باشد که موجب تحریک سیستم ایمنی می‌شود. به همین علت است که اکثر بیماران  مبتلا به لوپوس دچار حساسیت غذایی نسبت به مواد لبنی می شوند.

کم خونی در این بیماران بسیار شایع می‌باشد، اما کم خونی آن‌ها بدون ارتباط با دریافت آهن است.

مکمل درمانی

1- کمبود سطح هورمون دی‌هیدرواپی‌آندروسترون (DHEA) و DHEA – سولفات در خون این بیماران همراه با علایم شدید لوپوس گزارش شده است. دریافت این مکمل می‌تواند در بهبود و کاهش علایم بیماری نقش داشته باشد.

2- اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی شامل ایکوزاپنتاانوئیک اسید (EPA) و دکوزاهگزاانوئیک اسید (DHA) در کاهش التهاب مؤثر هستند. در مطالعات حیوانی نشان داده شد که دریافت مکمل‌های EPA و DHA از ایجاد بیماری لوپوس جلوگیری می‌کند.

اکثر مطالعات نشان داده‌اند که مصرف گوشت گاو و لبنیات موجب عکس‌العمل‌های آلرژیک در افراد مبتلا به لوپوس شده است

3- آنتی‌اکسیدان‌ها: طبق بررسی‌ها مشخص شده است که افراد مبتلا به لوپوس سطح آنتی‌اکسیدان خونی پایین‌تری نسبت به سایر افراد دارند. در حیواناتی که رژیم غذایی فقیر از آنتی‌اکسیدان داشتند، وضعیتی شبیه به لوپوس ایجاد شد و مصرف مکمل‌هایی مانند ویتامین C، E، بتاکاروتن و سلنیوم، به بهبود علایم لوپوس کمک نمود.

شیوه زندگی

سیگار کشیدن ارتباط قابل توجهی با پیشرفت بیماری لوپوس دارد.

منبع:

www.everydayhealth.com/columns/paging-dr-gupta

نگارنده: حدیث بختیاری

[divider]

برای برفراری ارتباط با مشاورین و متخصصن کلینیک فوق تخصصی آلومینا به صفحه تماس با ما مراجعه کنید.