هیس! ترنس ها فریاد نمیزنند…

شاید شما امروزه افرادی را ببینیدکه جنسیت شان قابل تشخیص نباشد. مردانی با ظاهر و پوشش زنانه یا زنانی با صورت و پوشش مردانه. این امر می تواند ناشی از اختلال وارونگی شخصیت باشد. به وجود آمدن این اختلال باعث ایجاد گونه ای از جراحی ها شده که از آن به جراحی تغییر جنسیت یا تطبیق جنسیت نام برده می شود.

این اختلال به هر دلیلی که باشد مبتلایان آن رادرگیر مشکلات عدیده ای میکند. در گذشته از یک طرف نگاه جامعه و از طرف دیگر عدم پذیرش و آگاهی خانواده ها آنان را مجبور به سکوت و زندگی در غالب جنس مخالفشان میکرد اما امروزه با پیدایش شاخه ای جدید از علم به نام عمل تغییر جنسیت یا (SRS) و بالا رفتن سطح آگاهی خانواده و افراد جامعه این درد به رویایی تحقق پذیر مبدل گشته است.

عمل تغییر جنسیت دو حالت دارد: 

_ FTOM : تغییر زن به مرد

_ MTOF : تغییر مرد به زن

این عمل یک عمل زیبایی و ترمیمی است و نیاز به تجربه و زمان دارد تا با به کار گیری جزئیات، بهترین نتیجه را داشته باشیم. در این مقاله سعی بر آن داشته تا با تکنیک های ترمیمی_ درمانی و ریبایی متقاضیان عمل تغییر جنسیت آشنا شویم.

تغییر جنسیت مرد به زن :

همان طور که میدانیم تغییر جنسیت مرد به زن، با عمل جراحی حذف آلت تناسلی مردانه و ایجاد واژن صورت میگیرد. این عمل به منظور به وجود آوردن کلیتوریس و احساسات واژن زن،تزیین واژن (مهبل) ، عمیق کردن آن به منظور بهره بری از عمق لذت جنسی و حداقل کردن زخم های آن انجام میشود.

تکنیک ایجاد آلت تناسلی به روش وارونگی پوست:

بخشی از ساختار گرد مانند سر آلت تناسلی با عصب های آن تبدیل به کلوتوریس می شود. کلوتوریس در برگیرنده و محرک احساسات جنسی طبیعی بوده و به بیماران این امکان را می دهد تا ارگاسم را تجربه کنند. سایر تکنیک ها، باعث جدا کردن سر گرد آلت شده و آن را به واژن تبدیل میکنند، اما باعث احساس جنسی نمی شوند. این پروسه های درمانی از بافت اسفنجی اطراف مجاری ادرار استفاده میکنند و کلوتوریس می سازند. در طی پروسه ی تولید کلوتوریس، پزشک معالج از مقدار کمی از پوست آلت که زیر ساختار گرد مانند سر آلت است استفاده می کنند چوچوله ایجاد شود بیضه ها از بین می روند.

از پوست آلت به منظور تولید واژن استفاده می کنند. عمق مهبل یا واژن برای بعضی از بیماران مهم است. عمق واژن به مقدار پوست آلت بستگی دارد. افرادی که به صورت نرمال، آلت کوچکتری دارند. عمق واژن کم تری خواهند داشت. پیوند پوست گاهی از جناحین آلت نیز انجام می گیرد. اما ممکن است در آن منطقه زخم های ناخوشایندی ایجاد شود. در این موارد گاها پزشک پیوند پوست را از اسکروتوم انجام می دهند تا عمق واژن را بیشتر کنند.

پوست پیوندی باید فاقد مو باشد تا از رشد مو در واژن ممانعت به عمل آید. پس باید از چندین روش الکترولیز استفاده شود. باقی مانده ی اسکلورتوم (کیسه بیضه) باعث ایجاد و شکل گیری لابیا و لب های بیرونی واژن می شود. پزشکان نهایت سعی و دقت خود را برای ظاهر طبیعی و به حداقل رساندن زخم ها انجام می دهند تا از انجام عمل جراحی های ثانویه به منظور ارتقا ظاهر آلت تناسلی جلوگیری شود.

واژینو پلاستی با استفاده از روده ی بزرگ (رکتو سیگموئید) :

این روش درمانی مشابه روش قبلی بوده با این تفاوت که واژن از روده بزرگ ساخته می شود. مزایای استفاده از این تکنیک چربی و عمق واژن است. اما از معایب آن می توان به تهاجمی بودن آن و ورود به حفره شکمی یا جراحی روده نام برد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه اینجا کلیک کنید.