پیری پوست ناشی از افزایش سن چه عوارضی به دنبال دارد

تغییراتی که پیری در پوست ایجاد می کند

پیری پوست به علت بالا رفتن سن در همه افراد اتفاق می افتد.  پیری پوست با نشانه هایی همراه است.  از جمله : افزایش چین و چروک پوست و شل شدن پوست.

پوست شما عملکردهای زیادی دارد.  نقش پوست در بدن ما عبارت است از :

• پوست دارای گیرنده های عصبی است که به شما اجازه می دهد لمس ، درد و فشار را احساس کنید.
• پوست به کنترل مایعات و تعادل الکترولیت کمک می کند.
• پوست دمای بدن شما را کنترل می کند
• پوست از شما در مقابل محیط پیرامون محافظت می کند.

پوست دارای لایه های زیادی است. اما به طور کلی می توان آن را به سه لایه اصلی تقسیم کرد:

• لایه بیرونی (اپیدرم) حاوی سلول های پوست ، رنگدانه و پروتئین است.
• لایه درمیس یا میانی ​​(Dermis) حاوی رگ های خونی ، اعصاب ، فولیکول های مو و غدد چربی است. همچنین  مواد مغذی را برای اپیدرم فراهم می کند.
• لایه داخلی زیر درمیس (لایه زیر جلدی) حاوی غدد عرق ، برخی از فولیکول های مو ، رگ های خونی و چربی است.

هر لایه همچنین حاوی بافت همبند با الیاف کلاژن برای حمایت از پوست و الیاف الاستین برای ارائه انعطاف پذیری و سفتی پوست می باشد.

مهم ترین فاکتور مؤثر در پیری پوست چیست؟

تغییرات پوستی مربوط به عوامل محیطی ، ژنتیکی ، تغذیه و سایر عوامل است.  با این حال مهم ترین فاکتور مؤثر در پیری پوست ، تابش خورشید است. شما می توانید این فرضیه را با مقایسه مناطقی از بدن خود که به طور منظم در معرض نور خورشید قرار گرفته اند و بخش هایی که نور خورشید به آنها نرسیده ، مشاهده کنید.

به نظر می رسد رنگدانه های طبیعی به برخی از آسیب های پوستی ناشی از خورشید کمک می کنند. افراد چشم آبی با پوست روشن بیشتر از افرادی که پوست تیره دارند ، در معرض تغییرات پوستی محیطی قرار دارند.

تغییرات پوست در نتیجه پیری

با افزایش سن ،  لایه خارجی پوست (اپیدرم) نازک می شود. حتی اگر تعداد لایه های سلولی بدون تغییر باقی بماند.

تعداد سلول های حاوی رنگدانه (ملانوسیت ها) کاهش می یابد. ملانوسیت های باقی مانده بزرگ می شوند. پوست پیر نازک تر، بی حال تر و نیمه شفاف است و رگ ها از روی پوست دیده می شوند. لکه های بزرگ پوستی به علت پیری ، لکه های کبدی یا لنتیگو نیز ممکن است در مناطقی از صورت که بیشتر آفتابی می خورد ، دیده شود.

تغییرات در بافت همبند باعث کاهش سفتی و کشش پوست می شود.  رگ های خونی لایه درمیس نازک و شکننده تر می شوند. که این منجر به کبودی ، خونریزی زیر پوستی (که اغلب آن را به نام پورپورای پیری می شناسند) ، آنژیوم گیلاسی و بیماری های مشابه می شود.

غدد سباسه با بالا رفتن سن چربی کمتری تولید می کنند.  در اغلب مردان چربی صورت بعد از سن 80 سالگی به حداقل کاهش می یابد.  اما پوست زنان پس از یائسگی به تدریج شروع به تولید چربی کمتر می کند. این باعث می شود که رطوبت پوست کم شده و خشکی و خارش ایجاد شود.

کاهش چربی زیر پوستی چه عوارضی دارد؟

با پیری پوست لایه چربی زیر جلدی نازک  می شود. به همین علت پوست عایق و پوشش کمتری دارد. این باعث افزایش خطر آسیب پوست می شود و توانایی شما را برای حفظ دمای بدن کاهش می دهد. از آنجا که پوست شما به علت پیری عایق طبیعی کمتری دارد ، این احتمال وجود دارد که در هوای سرد دمای بدن تان پایین بیاید.

بعضی از داروها توسط لایه چربی پوست جذب می شوند. از دست دادن این لایه ، روش جذب  این داروها را تغییر می دهد.

با پیری پوست غدد عرق ، عرق کمتری تولید می کنند. این باعث می شود که پوست دیر تر خنک شود.  و خطر ابتلا به گرمازدگی شما را تهدید خواهد کرد.

رشد لکه های پوستی ، زگیل ، تکه های زیر وخشن (کراتوز) و سایر عوارض پوستی با پیری پوست در افراد مسن شایع تر است.

عوارض پیری پوست

همانطور که سن شما بالا می رود ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آسیب های پوستی قرار می گیرید. پوست شما نازک تر و شکننده تر می شود و لایه چربی محافظ پوست را از دست می دهید.  همچنین ممکن است پس از این کمتر قادر به حس لمس ، فشار ، لرزش ، گرما و سرما باشید.

مالش یا کشیده شدن پوست می تواند سبب پارگی پوست شود. رگ های خونی به آسانی پاره می شوند. کبودی ، تجمع خون (پورپورا) و هماتوم ممکن است پس از یک آسیب جزئی ایجاد شود.

زخم های فشاری می توانند به علت تغییرات پوستی ، از دست دادن لایه چربی ، کاهش فعالیت ، تغذیه نامناسب و بیماری ها ایجاد شوند.  زخم ها به راحتی در سطح خارجی ساعد دیده می شوند. اما می توانند در هر جای دیگری از بدن مشاهده شوند.

پوست پیر آرام تر از پوست جوان تر ترمیم می شود.  بهبود زخم ممکن است تا 4 برابر کند تر باشد. که این کندی ترمیم باعث بروز زخم های فشاری و عفونت ها می شود. بیماری دیابت ، تغییر رگ های خونی ، کاهش ایمنی ، و سایر عوامل نیز بر بهبودی زخم تأثیر می گذارد.

مشکلات رایج در ارتباط با پیری پوست

اختلالات پوستی در بین افراد مسن بسیار رایج است. زیرا اغلب تغییرات طبیعی در افراد مبتلا به این عارضه دشوار است. بیش از 90 درصد از افراد مسن به انواع اختلالات پوستی مبتلا هستند.

اختلالات پوستی می تواند ناشی از بیماری های بسیاری باشد. از جمله :

• بیماری رگ های خونی مانند آرتریواسکلروز
• دیابت ،
• بیماری قلبی ،
• بیماری کبد ،
• کمبود تغذیه ای ،

  

• چاقی ،
• واکنش به داروها ،
• استرس.

علل دیگر تغییرات پوست عبارت هستند از :

• آلرژی به گیاهان و سایر مواد ،
• آب و هوا ،
• لباس پوشیدن ،
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی و خانگی ،
• گرمایش داخل خانه.

با پیری پوست تابش نور خورشید می تواند باعث بروز مشکلات زیر شود :

• از دست دادن کشش پوست (elastosis) ،
• رشد پوستی غير سرطانی (کراتوآکتانسوم) ،
• تغییرات رنگدانه مانند نقاط کبدی ،
• ضخیم شدن پوست.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز به طور مستقیم با سرطان پوست مرتبط است. از جمله سرطان سلول های بنیادی ، کارسینوم سلول سنگفرشی و ملانوم.

چگونه از پیری پوست پیشگیری کنیم؟

از آنجایی که بیشتر تغییرات پوست مربوط به قرار گرفتن در معرض آفتاب است ، پیشگیری یک فرآیند مادام العمر است.

• در صورت امکان از آفتاب سوختگی جلوگیری کنید.
• استفاده از کرم ضد آفتاب با کیفیت خوب ، حتی در زمستان از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.
• در صورت لزوم لباس های محافظ و کلاه را بپوشید.

تغذیه خوب و مصرف مایعات کافی نیز در پیشگیری از پیری پوست مفید است. کم آبی بدن خطر آسیب های پوستی را افزایش می دهد. گاهی اوقات کمبود مواد مغذی حتی به صورت جزئی می تواند سبب بثورات ، ضایعات پوست و سایر تغییرات پوست شود.  نکات زیر را رعایت کنید :

• پوست خود را مرطوب نگه دارید . از لوسیون ها و سایر مرطوب کننده ها برای این منظور استفاده کنید.
• از صابون های عطری استفاده نکنید.
• استفاده از روغن حمام توصیه نمی شود. زیرا می تواند باعث لغزش و سقوط شما شود.
• پوست مرطوب سریع تر بهبود می یابد.

محقق و مترجم : مینو شفیعی

لینک منبع 

لینک منبع