بالانیت- Balanitis چیست؟

بالانیت چیست؟

بالانیت اصطلاحی است که برای تمامی انواع التهاب پوست سر آلت تناسل مردان به کار برده می شود.

دلایل بروز بالینیت

شیع ترین علل آن عبارتند از:

• تحریک: بهداشت ضعیف و تنگی پوست ختنه گاه (به خصوص در پسران جوان) منجر به تحریک پوست توسط اسمگما ( ماده ترشح شده در زیر پوست ختنه گاه )می شود.

• درماتیت سبوروئیک: بثورات التهابی که علت نامشخصی دارند و معمولا بر روی پوست سر، پشت گوش ها و در چین های پوست بروز می کنند.

• برفک (کاندیدیاز): عفونتی که توسط پزشک شناسایی می شود.

• حساسیت تماسی: لاتکس و مواد افزودنی مورد استفاده در تولید لاستیک (مثلاً کاندوم) و ترکیبات مراقبتی از پوست که ممکن است توسط خود شخص و یا توسط شریک جنسی فرد مورد استفاده قرار گیرد ،می توانند منجر به حساسیت شوند.

•  بالانیت ایکس روتیکا  یا لیکن اسکلروز : این بیماری در درجه اول بر پوست ختنه گاه تاثیر می گذارد و منجر به از دست رفتن رنگ پوست، زخم، تنگی پوست ختنه گاه و فیموز (عدم توانایی در عقب کشیدن پوست ختنه گاه در افرادی که ختنه نشده اند) می شود و ممکن است لازم باشد که فرد ختنه شود. ممکن است این بیماری بر روی مجرای خروجی مثانه (مجرای ادرار) تاثیر گذاشته و موجب بروز تحریک و سوزش شود. برای درمان این مشکل، ممکن است پزشک کرم های استروئیدی تجویز کند و در برخی موارد ممکن است عمل جراحی لازم باشد.

• بالانیت سیرسیناتا: یکی از علائم پوستی سندرم رایتر که در آن فرد بیمار اغلب با آرتریت (اغلب زانو)، اورتریت (التهاب مجرای ادراری در آلت تناسلی مردانه) و ورم ملتحمه (قرمزی چشم) مبتلا است.

• بیماری های عمومی  پوست: این بیماری های پوستی نیز می توانند بر روی آلت تناسلی مردانه نیز تاثیر بگذارند: پسوریازیس، لیکن پلان، اریتم مولتی، اریتروپلاسیا (یک بیماری پوستی پیش سرطانی نادر)
• دیابت

بالینیت در پسران جوان، اغلب با تنگی پوست ختنه گاه و عدم توانایی در عقب کشیدن آن (فیموز) همراه است.

فیموز می تواند به کاهش بهداشت عمومی این منطقه، تماس مداوم ادرار با پوست و تحریک پوست توسط ماده مترشحه از زیر پوست ختنه گاه منجر شود.

گاهی اوقات التهاب و ورم سر آلت تناسلی می تواند به دلیل پارافیموز (حالتی که پوست تنگ شده ختنه گاه را در پشت سر آلت تناسلی جمع می کنند) به وجود بیاید.

تنگ شدگی پوست اطراف سر آلت تناسلی باعث کاهش میزان خونرسانی به این ناحیه شده و منجر به ورم سر آلت تناسلی می شود که در این حالت دیگر امکان عقب کشیدن پوست ختنه گاه تقریبا غیر ممکن می شود.

این وضعیت در نهایت منجر به عدم تامین میزان کافی خون در سر آلت تناسلی شده و باید فرد مبتلا، به سرعت تحت درمان قرار گیرد. در اکثر موارد، پوست به حالت اولیه و راحت خود باز می گردد اما اگر این کار موفقیت آمیز نبود، لازم است که فرد ختنه شود.

ازمایشهای تشخیصی لازم

• برای تائید عفونت ممکن است سواب- Swab انجام شود و باکتری و قارچ های احتمالی را کشت کنند. این آزمایش معمولا زمانی انجام می شود که مصرف آنتی بیوتیک در مرحله اول جواب ندهد.
• اگر پزشک نسبت به ابتلای بیمار به عفونت سیستم ادراری UTI شک داشته باشد، ممکن است برای فرد آزمایش ادرار تجویز کند.
• برای تائید آلرژی ممکن است تست پچ- Patch test  تجویز شود.
• پزشک و درماتولوژیست ممکن است اگر به وجود BXO و یا اریتروپلازی کوئیورات (Erythroplasia of Queyrat) مشکوک بودند از پوست نمونه برداری (بیوپسی) به عمل بیاورند.
• برای تشخیص دیابت ممکن است پزشک آزمایش خون یا ادرار تجویز کند.

درمان بالینیت

درمان به علت زمینه ای موثردر  بروز ضایعه، بستگی دارد. اما مداخلات درمانی در شرایط معمول شامل موارد ذیل می باشد:

• درمان عفونت مستلزم مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای ضدقارچ های خاص است. برای عفونت های شدید و یا برخی از کودکان، آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز می شود.
• تقریبا در تمامی موارد به منظور شستشوی آلت تناسلی، محلول پرمنگنات پتاسیم تجویز می شود.
• در برخی موارد کرم های استروئیدی ملایم تا نسبتاً قوی در دوره های کوتاه مدت  و شرایط غیر عفونی تجویز می شود.
• در مورد BXO و شرایط نادر حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.
• فیموز یا پارافیموز ممکن است در برخی موارد به کمک ختنه و مراجعه زود هنگام مورد درمان قرار بگیرد.

منبع:

netdoctor