مهمترین نکات درباره داروی ترازودون که باید بدانید!

ترازودون، دارویی است که جهت درمان افسردگی استفاده می شود. این دارو قادر است خلق و خو، اشتها و سطح انرژی تان را بهبود بخشد و اضطراب و بی خوابی ناشی از افسردگی را کاهش دهد. این دارو با کمک به بازگرداندن تعادل یک ماده شیمیایی طبیعی (سروتونین) در مغز عمل می کند.

نحوه مصرف قرص ترازودون

پیش از شروع مصرف این دارو، اطلاعات مندرج در برگه دارو را مطالعه کرده و چنانچه سوالی دارید، آن را با پزشک یا داروساز خود مطرح سازید.

این دارو را به صورت خوراکی، معمولا یک یا دو بار در روز پس از صرف غذا یا میان وعده و یا طبق دستورات پزشک مصرف کنید. اگر دچار  خواب آلودگی شدید، این قرص را تنها 1 بار در روز و در زمان خواب مصرف کنید. چنانچه این دارو را 2 بار در روز مصرف می کنید، بهتر یک دوز را در زمان خواب میل کنید. چنانچه سوالی دارید با پزشک تان مشورت کنید.

میزان مصرف این دارو به وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان شما بستگی دارد. جهت کاهش خطر بروز عوارض جانبی، پزشک ممکن است شروع این دارو را در دوز کم تجویز کند و به تدریج میزان مصرف تان را افزایش دهد. دستورالعمل های پزشک خود را با دقت دنبال کنید.

میزان مصرف این دارو را افزایش ندهید و یا آن را بیش تر از مدت توصیه مصرف نکنید. با این کار وضعیت تان سریع تر بهبود نمی یابد و خطر بروز عوارض جانبی جدی افزایش می یابد.

بسیار حائز اهمیت است که مصرف این دارو را ادامه دهید؛ حتی اگر احساس بهبودی داشته باشید. جهت بهره مندی هر چه بیشتر از مزایای این دارو باید آن را به طور مرتب استفاده کنید. برای کمک به یاد آوری زمان مصرف این دارو، هر روز آن را در زمان معینی مصرف کنید. از متوقف ساختن ناگهانی این دارو، بدون مشورت با پزشک خودداری کنید. توقف ناگهانی دارو ممکن است نشانه هایی از جمله اضطراب، خشم و مشکلات خواب را در شما به وجود آورد.

ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد تا اثرات دارو به طور کامل در بدن ایجاد شود. چنانچه وضعیت تان بهبود نیافت یا بدتر شد، فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی قرص ترازودون

لازم است بخش هشدارهای دارویی را نیز مطالعه کنید.

در طول مصرف این دارو، تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، سرگیجه، خستگی، تاری دید، تغییر در وزن، سردرد، درد عضلانی، خشکی دهان، بد طعم شدن دهان، گرفتگی بینی، یبوست یا تغییر در توانایی یا میل جنسی ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشت یا بدتر شد، به سرعت به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات (بدون قند) یا قلب یخ بمکید، آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید یا استفاده از بزاق مصنوعی استفاده نمایید.

جهت کاهش خطر بروز سرگیجه، سبکی سر یا زمین خوردن، هنگام برخاستن از موقعیت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.

به یاد داشته باشید که پزشک این گونه صلاح دیده که مزایای مصرف این دارو بر عوارض جانبی آن مقدم تر است. بسیاری از افرادی که این دارو را مصرف کرده اند، عوارض جانبی جدی گزارش نداده اند.

اگر این عوارض جانبی جدی را تجربه کردید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید: لرزش، کابوس، شنیدن صدای زنگ در گوش، مشکلات ادراری، وجود خون در ادرار، علائم عفونت (به عنوان مثال تب، گلودرد مداوم)، تنگی نفس ، درد معده یا شکم.

چنانچه این عوارض جانبی بسیار جدی را تجربه کردید، به فوریت های پزشکی مراجعه کنید: درد سینه، فک یا دست چپ، ضعف، ضربان قلب سریع یا نامنظم، تشنج، درد، تورم یا قرمزی چشم، بزرگ شدن مردمک چشم، تغییرات دید (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ ها در شب).

این دارو ممکن است میزان سروتونین را افزایش دهد و به ندرت یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم سروتونین (یا سمیت سروتونین) ایجاد می کند. چنانچه داروهایی مصرف کنید که سروتونین را افزایش می دهند، این خطر افزایش می یابد. بنابراین به پزشک یا داروساز خود فهرست تمام داروهایی را که مصرف می کنید، اطلاع دهید. اگر برخی از این علائم را تجربه کردید، سریعا به دنبال فوریت های پزشکی باشید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن تعادل، سرگیجه شدید، تهوع، استفراغ یا اسهال، پرش ماهیچه ها، تب غیر معمول، آشفتگی یا بیقراری.

در مردان، در موارد بسیار نادر ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی مدت (بیش از 4 ساعت طول بکشد) رخ دهد. در این صورت، مصرف این دارو را متوقف سازید و فورا به پزشک متخصص مراجعه کنید، تا از بروز مشکلات دائمی جلوگیری شود.

احتمال بروز واکنش های آلرژیک به این دارو بسیار کم است، اما در صورت بروز باید حتما به دنبال فوریت های پزشکی باشید. علائم واکنش های آلرژیک عبارتند از: خارش، بثورات پوستی، تورم (به ویژه بر روی صورت، زبان یا گلو)، سرگیجه شدید، تنفس سخت و مشکل شدید.

در اینجا فهرست کاملی از عوارض جانبی احتمالی استفاده از قرص ترازودون عنوان نشده است. در صورتی که متوجه علائمی دیگری شدید که در این مطلب قید نشده، آن را نیز با داروساز یا پزشک خود در میان بگذارید.

موارد احتیاطی

در صورتی که حساسیت دارویی دارید، پیش از مصرف قرص ترازودون، موضوع را با داروساز یا پزشک مربوطه در میان بگذارید. این دارو ممکن است حاوی ترکیبات غیر فعالی باشد که در شما ایجاد حساسیت یا سایر مشکلات کند. در این خصوص می توانید با یک پزشک داروساز مشورت کنید.

قبل از مصرف این دارو، همه سوابق پزشکی تان را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید؛ به ویژه: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلالات روانپزشکی (مانند اختلال افسردگی دوقطبی یا مانیک)، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، مشکلات قلبی، سابقه شخصی یا خانوادگی از نوع گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه ای)، فشار خون بالا، بیماری کلیوی، بیماری کبدی.

ترازودون ممکن است سبب ایجاد خواب آلودگی در شما گردد. مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند به خواب آلودگی تان بیفزاید. در طول مصرف این دارو از رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین اجتناب کنید. از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری کنید.

ترازودون ممکن است منجر به یک بیماری شود که بر ریتم قلب تأثیر می گذارد. به ندرت QT ممکن است به طور جدی (به ندرت کشنده) سبب ایجاد ضربان قلب سریع یا نامنظم و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید، غش) شود که مستلزم مراقبت های پزشکی هستند.

چنانچه دارای شرایط خاص پزشکی هستید یا داروهای دیگری مصرف کنید که ممکن است باعث طولانی شدن QT شود، خطر داشتن QT طول مدت ممکن است افزایش یابد. قبل از استفاده از ترازودون، تمام داروهایی را که مصرف می کنید و این موارد را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید: برخی مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آرام، طولانی شدن مدت QT در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (QT طولانی مدت در EKG، مرگ ناگهانی قلبی).

کمبود پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر ابتلا به QT را افزایش دهد. در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیک ها یا قرص های آب) یا اگر شرایطی از قبیل تعریق شدید، اسهال یا استفراغ دارید، این خطر ممکن است افزایش یابد. با پزشک خود در خصوص مصرف ترازودون با خیالی آسوده مشورت کنید.

قبل از انجام هر گونه جراحی، مصرف این دارو و سایر داروها (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به جراح یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.

سالمندان ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خواب آلودگی، سرگیجه، و طولانی شدن QT  داشته باشند. خواب آلودگی، سرگیجه و سبکی سر می تواند خطر افتادن را افزایش دهد.

در دوران بارداری باید این دارو را تنها در موارد خاص و در صورت تجویز پزشک مصرف نمایید. در خصوص مزایا و خطرات پرومتازین در دوران بارداری با پزشک تان مشورت کنید.

از آنجا که مشکلات روحی یا نوسانات خلقی درمان نشده (مانند افسردگی) یک وضعیت جدی تلقی می شود، مصرف این دارو را متوقف نکنید، مگر آنکه توسط پزشک تعیین شده باشد. اگر در حال برنامه ریزی برای باردار شدن هستید، باردار شده اید یا فکر می کنید که ممکن است باردار باشید، بلافاصله با پزشک خود در خصوص مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری مشورت کنید.

از آن جایی که ممکن است استفاده از ترازودون در دوران شیردهی سبب انتقال دارو به شیرتان شود نیز قبل از مصرف آن با پزشک تان مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی بر روی عملکرد داروی مصرفی تان تاثیر گذاشته و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش می دهند. این مورد شامل تمام تداخلات دارویی احتمالی نیست و فهرستی از تمامی داروهایی که استفاده می کنید را شامل می شود (از جمله داروهای تجویزی، غیر تجویزی و محصولات گیاهی) که باید آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. از شروع، متوقف کردن و یا تغییر دوز داروها بدون تایید پزشک تان خودداری کنید.

برخی از داروها که ممکن است با این دارو ایجاد تداخل کنند عبارتند از: دیگوکسین.

مصرف مهارکننده های MAO با این دارو ممکن است یک وضعیت بسیار جدی (احتمالا کشنده) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف مهار کننده های MAO (ایسوکاربوکازید، لینزولید، متیلن بلو، مکلبباید، فنلزین، پروکاریسین، راازگالین، سفین آمید، سلگیلین، ترانیلسیپرومین) اجتناب کنید. بیشتر مهار کننده های MAO نیز نباید دو هفته قبل از درمان با این دارو مصرف شوند. هنگام شروع یا توقف مصرف این دارو با پزشک تان مشورت کنید.

سایر داروها می توانند دفع از بدن شما را تحت تاثیر قرار دهند، و این امر ممکن است بر عملکرد مصرف این دارو تاثیر بگذارد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: ضد قارچ های آزول (مانند آنتی تروآنزول، کتوکونازول)، مهارکننده های اچ آی وی پروتئاز (مانند ریتوناویر، وینینوویر)، آنتیبیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، ریفامایسین ها (مانند ریفامپین)، داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج (مانند فنی توئین)، و غیره.

ترازودون ممکن است میزان سروتونین را افزایش دهد و به ندرت یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم سروتونین (یا سمیت سروتونین) ایجاد می کند. چنانچه داروهایی مصرف کنید که سروتونین را افزایش می دهند، این خطر افزایش می یابد. بنابراین به پزشک یا داروساز خود فهرست تمام داروهایی را که مصرف می کنید، مانند سنت جان، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRIs مانند فلوکستین یا پاروکستین، SNRIs مانند دالوکسیتین یا ونلافاکسین) اطلاع دهید.

در صورت استفاده از محصولات دیگر که موجب خواب آلودگی تان می شود، مانند الکل، ماری جوانا، آنتی هیستامین ها (مانند سیتیزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب آور یا ضد اضطراب (مانند الپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، آرامبخش های عضلانی و داروهای مسکن (مانند کدئین) حتما موضوع را با پزشک تان در میان بگذارید.

برچسب روی تمام داروهای خود (مانند آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) را به دقیق بررسی کنید، زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده ای باشند که موجب خواب آلودگی تان شوند. از داروساز خود نحوه مصرف ایمن داروها را جویا شوید.

توجه، توجه، توجه!

مصرف ترازودون را به سایرین توصیه نکنید. این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی لازم باشد. برای جزئیات بیشتر درباره این دارو با پزشک خود مشورت کنید.

شاد و سلامت باشید.

تحقیق و ترجمه: مینو زرفش

منبع خارجی برای مطالعه بیشتر